بهمن بزرگ

بوی سیگار
بر رگ های برجسته ی دست ات؛
من راست ام
من تا ابد راست ام...

شعر کوتاه؟

من گی ام!
کیرم دهن هر کی بگه این شعر نیست.

باز عقده ي اورست من

1. دوست داشتم بابام منو لوس کنه. مگه نمی­شه یک پسربچه رو هم نشوند روی پا تا با سیبیل­ باباش بازی کنه؟

دوست داشتم بابام منو خیلی بغل کنه. چند باری که باهاش حموم رفتم می­خواستم بغلم کنه تا دوش رو بگیرم. می­خواستم نگذارم آب بیاد بیرون؛ اما آب از بین انگشتهای کوچیکم می­زد رو صورت بابام. بغلش زیر دوش آب گرم از همیشه گرم­تر بود.

بابامو نداشتم حتا وقتی زنده بود.
بابام با پسرش مث ِ یک مرد رفتار می­کرد.


2. دوست داشتم (خیلی دوست داشتم اما اونقدرا خودخواه نبودم که انتظار داشته باشم) که تو حواست به من باشه. نه این که کاری بکنی... که فقط حواست به من باشه... .
که دیگه از نصف شب گم شدن توو نظام آباد اینقدر نترسم. نه این که گم نشم! گم بشم اما از گم شدن نترسم؛ که دیگه از آینده نترسم؛ چون می­دونم تو حواست به من هست.
که تو از دور از من مراقبت می­کنی... .

بغلت گرمه. با همه­ی ناپایداری­ش باز داغه داغه. داغ و امن.

تو منو لوس نمی­کنی. توقعی ندارم، اما خب دوست دارم دیگه... دست ِ خودم نیست.
تو منو لوس نمی­کنی اما من تک تک لبخندهات رو یادم هست که به من زدی.
اون روز، که یادم نیست از چی دلخور بودم، رو یادم هست که با لبخند گفتی: اوی! اخم نکن فسقلی!!


3. بابام می­خواست پسرش نمونه­ی کامل یک مرد سرراست بشه.
تو منو همینی که هستم پذیرفتی...؟
این خالی ِ بزرگ رو بابام توو من پُر نکرد.
تو می­تونی با چند تا لبخند و نگاه آروم ِ آروم کننده­ات پُرش کنی... .

4. بابام می­شی؟