عقده ی اورست من *

1. برمی­گشتیم خانه. ماه با ماشین ما مسابقه می­داد و همیشه می­برد. من به پدرم می­گفتم تندتر برود. پشت سر مادرم می­نشستم همیشه که نیم­رخ پدرم را ببینم.
تا بپیچیم به خیابان فرعی­ای که خانه­ی ما در آن بود، همان جایی که ماه از ادامه­ی مسابقه انصراف می­داد، من یادم می­افتاد که باید خودم را به خواب بزنم.
چشم­هایم را می­بستم و می­رسیدیم خانه.
پدرم می­دید که خوابم برده. در ِ حیاط را می­بست؛ بغلم می­کرد... مادر و برادرم رفته بودند توو.
کمتر از یک دقیقه من و پدرم در حیاط تنها بودیم.
من در آغوش او.

2. در ميان عكس­های خانوادگی، من تنها يك عكس دو نفره با پدرم دارم؛ روز به دنيا آمدن، پيچيده در ملافه­های سفيد.
من آن موجود نحيف ميان ملافه­ها را من نمی­دانم. چون خود ِ يك روزه­اش هم تصوري از من ندارد... .
من با پدرم عكس دونفره ندارم.
هميشه مزاحمي از جنس برادر يا مادر هست.

3. نگاه ِ كسی كه دو سال از زندگی­ام را هدرش دادم به نگاه پدرم مانند بود.
دو سال از زندگي­ام را براي نگاه پدرم هدر دادم.
چيزي هدر نداده­ام... .

4. چه باید کرد؟ **




* عقده­ی اورست پیشنهاد من برای گي­ها است؛ برای آن­چه در پسرهای استریت عقده­ی اودیپ و در دخترهای استریت عقده­ی الکترا نامیده می­شود. اورست برادر الكتر، پسر كليتمنسترا و آگاممنون است كه به دستور آپولون و تحريك خواهر تاوان خون پدر را از مادر می­گيرد. اين نام گذاری اگر به اندازه­ی اوديپ با موضوع تناسب نداشته باشد دست كم از الكتر متناسب­تر است.

** اورست/ نمايشنامه­ی دوم از تريلوژي اورستيا/ آيسخولوس